Er zijn meerdere omstandigheden, die dezelfde imprint geven. Er worden hier dus ook omstandigheden genoemd die niet op jou van toepassing zijn geweest, maar het gaat om de gemeenschappelijke imprint die is ontstaan.
je het gevoel hebt dat je stikt wanneer je onder druk staat. De kans is ook groot dat je vatbaar bent geworden voor
astma en longproblemen. Nog heftiger is het scenario dat je gereanimeerd bent. Hierdoor kun je altijd met de angst
leven om dood te gaan. Als gevolg hiervan zoek je misschien wel uitdaging in hele extreme sporten. Een ander gevolg van een reanimatie bij je geboorte kan zijn dat je niet echt ‘hier’ kunt zijn, geen contact voelt met je lichaam en je afvraagt wat de zin van jouw leven is.
Wanneer je geïntubeerd bent geweest, dan is er een beademingsbuis in je luchtpijp gebracht waardoor je beademd werd. Zolang die buis in je keel zit kun je geen geluid maken wanneer je huilt. Je ouders, zusters en dokter konden je dus niet horen op het moment dat je huilde omdat je pijn of ongemak ervaarde. Je herkent jezelf waarschijnlijk dan ook in het feit dat;
– Je het gevoel hebt geen stem te hebben,
– Je het gevoel hebt dat je niet gehoord wordt,
– Je het moeilijk vindt om voor jezelf te spreken,
– Je het moeilijk vindt om jezelf te uiten,
– Je het gevoel hebt dat het geen nut heeft om je te uiten, omdat toch niemand
luistert.
Het is natuurlijk fantastisch dat de medische hulp zo snel aan jou is gegeven, anders had je het misschien wel niet overleefd. Maar de impact hiervan op jou is gigantisch. In het meest gunstige geval kon je vervolgens vrij snel terug naar je moeder, en mocht je lang huid op huid liggen, om zo jouw stresslevel verder te reguleren.
Als jij op de couveuse afdeling of intensive care moest worden opgenomen dan voelde het in die couveuse voor jou alsof er een onzichtbare muur was die je afscheidde van de buitenwereld. Dit kan je in de rest van je leven ook zo ervaren. Doordat er vele onaangename medische handelingen zijn uitgevoerd (zoals bloedprikken) roept aangeraakt worden onbewust onaangename gevoelens in jou op.
Een verblijf als pasgeborene op een Intensive Care is het meest bedreigend van alle scheidingen. Dit geeft imprints als;
– een gevoel van isolement,
– een gevoel van verlating,
– een gevoel van afwijzing,
– een overgevoeligheid voor licht,
– overgevoeligheid voor geluid,
– overgevoeligheid voor aanraking.
Als je op één van bovenstaande manieren bent gestart heb je er baat bij dat er in eerste instantie oog is voor jouw verhaal. De impact van die beangstigende en eenzame start is echt enorm. Veelal zien we een ambivalente relatie met de moeder. Misschien herken je het gevoel ‘staat iets tussen ons in’. Je moeder kan het gevoel hebben dat jij haar snel af wijst.
En samen hebben jullie wellicht het gevoel ‘we botsen zo vaak met elkaar’.
Zo’n beangstigende start, waarin het soms onzeker was of je het zou gaan halen, heeft gevolgen voor jouw denken, doen en laten. Als gevolg van deze start kun jij bij overweldigende situaties makkelijker dissociëren en je leeft vaak meer in je hoofd. Dit omdat de doodsangst voelen van het alleen zijn, te overweldigend voor je is.
Jouw diepste behoefte is je vrij en onbezorgd te voelen. Je wilt af van de angst dat er iets onheilspellends op de loer ligt. Daarbij wil je je graag veilig voelen en lichamelijk contact als prettig ervaren. Want lichamelijk aanraking kan bij jou een trauma oproepen van al die medische handelingen die bij jou werden verricht zoals bloedprikken, sondevoeding, infuus, zuurstof, intuberen enz.
Wanneer de moeder niet emotioneel of fysiek beschikbaar was tijdens de zwangerschap en/of (rondom)de geboorte, en er dus een verstoorde of afwezige binding was, kan dit voor het kind diepe gevoelens van onveiligheid en gemis veroorzaken. De moeder is de eerste en meest essentiële bron van liefde, zorg en bevestiging voor een kind. Ze staat voor alles wat
betreft vrouwelijke kernwaarden zoals liefde, zorg, compassie en empathie. Het ontbreken van een sterke emotionele band met de moeder kan diepe indrukken achterlaten die doorwerken in het latere leven.
Als de moeder (om wat voor reden dan ook) niet in staat was om deze rol op een gezonde manier in te vullen, kan dit leiden tot langdurige gevoelens van onveiligheid, een gebrek aan eigenwaarde en problemen in relaties. De moeder is degene die het kind leert zich geliefd, waardevol en veilig te voelen in de wereld, en het gemis van die verbinding kan een blijvende impact hebben op hoe je jezelf en anderen ervaart.
Gevolgen van een gebrek aan moederlijke binding:
1. Onveiligheid en angst: De moeder biedt de eerste en belangrijkste bron van veiligheid voor een kind. Als deze verbinding ontbreekt, kan dit het gevoel van onveiligheid versterken. Als volwassene kun je je hierdoor vaak angstig of onzeker
voelen in nieuwe situaties of in relaties. Het ontbreken van die vroege veilige basis kan ook leiden tot een onbewuste angst voor verlating of een gebrek aan vertrouwen in anderen.
2. Laag zelfbeeld en zelfkritiek: De moeder is de belangrijkste persoon die het kind leert zich geliefd te voelen. Wanneer die liefde en bevestiging missen, kan dit later leiden tot een laag zelfbeeld en een constante innerlijke criticus. Als volwassene kun
je het gevoel hebben dat je niet goed genoeg bent of dat je altijd moet bewijzen dat je liefde of acceptatie waard bent.
3. Moeite met emotionele verbondenheid: Een ontbrekende verbinding met de moeder kan ervoor zorgen dat je het moeilijk vindt om diepe emotionele verbindingen aan te gaan met anderen. Je kunt het lastig vinden om je kwetsbaar op te stellen, uit angst om gekwetst of afgewezen te worden. Het kan zijn dat je partners aantrekt die emotioneel onbereikbaar zijn, omdat dit de onbewuste norm voor jou kan zijn.
4. Gebrek aan vrouwelijke kernwaarden: De moeder vertegenwoordigt vrouwelijke waarden zoals zorgzaamheid, zachtmoedigheid en empathie. Het missen van deze rol kan ervoor zorgen dat je moeite hebt met het ontwikkelen van een gezonde band met deze eigenschappen in jezelf. Je kunt hierdoor moeite hebben om je eigen emoties te begrijpen en te uiten, of je hebt het gevoel dat je je emoties moet onderdrukken om te overleven in de wereld.
5. Moeite met grenzen stellen en zelfzorg: Moeders leren hun kinderen vanaf jonge leeftijd belangrijke lessen over grenzen stellen en zelfzorg. Wanneer deze begeleiding ontbreekt, kan het moeilijk zijn om gezond voor jezelf te zorgen en je grenzen aan te geven. Je kunt jezelf overbelasten door je niet af te stemmen op je eigen behoeften en daardoor zowel fysieke als emotionele uitputting ervaren.
6. Verlatingsangst en het verlangen naar bevestiging: Als de moeder geen veilige hechting heeft kunnen bieden, kan dit zich uiten in een constante angst om verlaten te worden. Dit kan leiden tot ongezonde afhankelijkheid van anderen of het gevoel
dat je voortdurend moet bewijzen dat je waardevol bent. Je kunt onbewust relaties aangaan die deze gevoelens van verlatenheid of verwaarlozing herhalen, en moeite hebben met het vinden van gezonde, evenwichtige relaties.
7. Zoeken naar een moederfiguur: Wanneer je als kind geen sterke moederlijke band hebt ervaren, kun je onbewust op zoek gaan naar een moederfiguur die je de warmte en geborgenheid biedt die je hebt gemist. Dit kan zich uiten in het aantrekken van partners of andere figuren die je proberen te verzorgen of te ‘redden’, of je kunt je onbewust steeds opnieuw in situaties bevinden waarin je afhankelijk bent van de goedkeuring of zorg van anderen.
1. Ik zie nieuwe mogelijkheden wanneer ik vastloop.
2. Ik verbind mij met de mensen om mij heen.
3. Ik heb geen ‘oppepper’ nodig om me energiek te voelen.
4. Ik zet door, ook wanneer het moeilijk wordt.
5. Ik voel mijn lijf en luister hier heel bewust naar.
6. Ik vraag hulp wanneer ik dat nodig heb.
7. Ik kan altijd de rust in mij vinden.
8. Ik vind het fijn om mensen dichtbij te laten komen.
9. Ik voel me opgewekt en vrolijk.
10. Alles wat ik voel en ervaar mag er zijn.
11. Ik kan vrijuit adem halen.
12. Mijn aanwezigheid is prettig.
13. Het voelt prettig om intiem te zijn.
14. Ik uit mijn emoties naar anderen.
15. Ik mag voluit leven.
16. Ik heb genoeg energie!
17. Ik ben dankbaar voor alle hulp die ik krijg.
18. Ik geef mijn grenzen aan.
19. Ik leef en heb iets waardevols te brengen.
20. Ik leef in het hier en nu.
21. Ik kan volledig op mijn intuïtie vertrouwen.